EMEKLİ ÖĞRETMEN

MUDURNU TARİHİ VE KÜLTÜRÜNE IŞIK TUTUYOR

Rahman Topcu 
İzzet Bay­sal Ana­do­lu Li­se­si’nden emek­li öğ­ret­men Mu­kad­der Kazan, Mu­dur­nu kül­tür ve ta­ri­hi­ne ait top­la­dı­ğı antik eş­ya­la­rı dük­kâ­nın­da ser­gi­le­ye­rek ta­ri­he ışık tu­tu­yor. Mu­dur­nu­lu olan Mu­kad­der öğ­ret­men eski za­man­lar­da yöre hal­kı­nın kul­lan­dı­ğı iğne oya­la­rın­dan, de­mir­ci ahi­le­rin yap­tı­ğı ürün­le­re, otan­tik giy­si­ler­den iş­le­me ve ör­tü­le­re kadar ser­gi­le­di­ği ürün­le­ri­ni zi­ya­ret­çi­le­rin be­ğe­ni­si­ne su­nu­yor.
“TEK HAYALİM MÜZE KUR­MAK”
Ga­ze­te­mi­ze ko­nu­şan Mu­kad­der Kazan, “Mu­dur­nu’da dün­ya­ya gel­dim. Bu­ra­da ya­şa­dım ve bu­ra­la­rın ha­va­sı­nı so­lu­dum. Öğ­ret­men ola­rak emek­li ol­duk­tan sonra hobi ola­rak top­la­ma­ya baş­la­dı­ğım ürün­le­ri ser­gi­le­ye­rek, sa­tı­şı­nı yap­ma­ya baş­la­dım. Yıl­lar önce Bolu’da ailem­le bir­lik­te de ta­ri­hi ve ge­le­nek­sel ürün­le­ri top­lar­dık. Rah­met­li Vehbi Koç, Bolu zi­ya­re­ti yap­tı­ğın­da mut­la­ka Mu­dur­nu’ya zi­ya­re­te gelir bizde bu­lu­nan ürün­le­ri­miz­le il­gi­le­nir ve bazı ürün­le­ri alır­dı. Şuan Sa­rı­yer’de bu­lu­nan Sad­berk Hanım Mü­ze­si’nin bir ka­tın­da da Mu­dur­nu’ya ait ta­ri­hi eser­ler ve ürün­ler ser­gi­len­mek­te. Ben bu işi 20 yıl­dan faz­la­dır yap­mak­ta­yım her ne kadar ilgi alaka azal­mış olsa da benim için önem­li olan ya­şa­mış ol­du­ğum şeh­ri­me biraz olsun kat­kı­da bu­lun­mak, kül­tü­rü­nü ve ta­ri­hi­ni ya­şat­mak. Dük­kâ­nı­mız­da şuan 100 yıl­lık bin­dal­lı­dan tu­tun­da eski ka­dın­la­rın giy­di­ği ye­lek­ler, örme el­bi­se­ler ve dan­tel­ler var. Benim tek ha­ya­lim bun­la­rın daha çok gün yü­zü­ne çık­ma­sı ve ser­gi­le­ye­bi­le­ce­ğim bir müze kur­mak.” dedi.
Müze kurma ça­lış­ma­la­rı nok­ta­sın­da Kül­tür Ba­kan­lı­ğı, Va­li­lik ve Be­le­di­ye ile gö­rüş­me­ler yap­tı­ğı­nı ancak bunun çok zor bir süreç ol­du­ğu­nu ifade eden Mu­kad­der Kazan şim­di­lik müze açma pla­nı­nı er­te­le­miş gö­rü­nü­yor.
ÜNİVERSİTE ÖĞ­RENCİLERİNİN TEZ KO­NU­SU İĞNE OYA­CI­LI­ĞI
Mu­dur­nu kül­tür ve ta­ri­hin­den söz eder­ken söz ko­nu­su il­çe­nin ta­ri­hi İpek­yo­lu üze­rin­de bu­lun­du­ğu­nu söy­le­yen Kazan, “Mu­dur­nu, el sa­nat­la­rın­da çok zen­gin bir içe­ri­ğe sahip. De­mir­ci­lik, ba­kır­cı­lık, se­mer­ci­lik, se­pet­çi­lik, ka­lay­cı­lık, ahşap oy­ma­cı­lı­ğı, ye­me­ni­ci­lik, do­ku­ma­cı­lı­ğı ve iğne oya­cı­lı­ğı bun­la­rın ba­şın­da gelir. İğne oya­cı­lı­ğı’nın ka­dın­lar ta­ra­fın­dan do­ğa­da bu­lu­nan çi­çek­ler­den esin­le­ne­rek ya­pı­lır­mış. Hatta çi­çek­le­rin ismi ve­ri­lir ve ya­pı­lan iğne oya­la­rı­nın renk­le­ri kök­ler­den ve­ri­lir­miş. Şuan eli­miz­de 50 yıl­lık 100 yıl­lık iğne oya­la­rı var. İğne oya­la­rı ya­pı­lan iğne mo­del­le­ri­ne göre fark­lı­lık gös­ter­mek­le bir­lik­te kül­tü­rel özel­lik­le­ri de yan­sıt­mak­ta­dır. Me­se­la At kuy­ru­ğu kı­lın­dan ya­pı­lan ve et­ra­fı el iğ­ne­si oya­cı­lı­ğı ile süs­le­nen gelin baş­la­rı ev­le­necek olan kız­lar ta­ra­fın­dan ta­kı­lır. Bekâr kız­la­rın giy­di­ği iğne oyalı ya­ma­lar, çem­ber­ler fark­lı ka­yın­va­li­de­le­rin tak­tık­la­rı daha fark­lı. Bun­lar­dan başka başka ma­na­lar çı­ka­rı­lır­dı. Bun­lar her ne kadar unu­tul­muş olsa da biz­ler bu­ra­da ya­şat­ma­ya devam ede­ce­ğiz. Sel­çuk­lu’dan Os­man­lı’ya ve gü­nü­mü­ze kadar bu tarih ve kül­tür unu­tul­ma­ma­lı” dedi. Güzel Sa­nat­lar ve El Sa­nat­la­rı oku­yan üni­ver­si­te öğ­ren­ci­le­ri­nin iğne oya­cı­lı­ğı ko­nu­lu tez­ler yaz­dık­la­rı­nı ve ken­di­si­nin on­la­ra bu ko­nu­da yar­dım­cı ol­du­ğu­nu ifade eden Mu­kad­der Öğ­ret­men, top­lu­mun kül­tü­rü yok olur­sa her­şey yok olur.” şek­lin­de ko­nuş­tu.
“KÜL­TÜ­RÜ­MÜ­ZE SAHİP ÇIK­MAK ZO­RUN­DA­YIZ”
Mu­dur­nu’da De­mir­ci­ler Çar­şı­sı ola­rak bi­li­nen çar­şı­da ki­ra­la­dı­ğı dük­kâ­nın­da ta­ri­hi eş­ya­lar­la ve an­ti­ka­lar­la kül­tür ta­ri­hi­ne ışık tut­ma­ya ça­lı­şan 73 ya­şın­da­ki emek­li öğ­ret­men Mu­kad­der Kazan, tu­rist­le­rin il­çe­ye olan il­gi­si­nin azal­dı­ğı­nı dile ge­ti­re­rek, “Kül­tü­rü­mü­zü ayak­ta tut­ma­ya ça­lı­şı­yo­ruz.
Ben Av­ru­pa’nın tüm ül­ke­le­ri­ni gez­dim, Or­ta­do­ğu’yu gez­dim, eği­tim­ler kon­fe­rans­la­ra ka­tıl­dım. İller­de ker­mes­ler dü­zen­le­dik ve prog­ram­lar­da kül­tü­rü­mü­zü ta­ri­hi­mi­zi an­lat­ma­ya ça­lış­tık ama dün­ya­nın hiç­bir ye­rin­de kendi kül­tü­rü­ne bu kadar ya­ban­cı­la­şan bir mil­let gör­me­dim. İlçe­mi­ze tu­rist zi­ya­re­ti azal­dı ve kendi hal­kı­mız­da ilgi gös­ter­mi­yor böyle olur­sa çok değil 5-10 yıl içe­ri­sin­de de­mir­ci­ler çar­şı­sın­da ahi­lik adına bir şey kal­maz. Ahi­lik­te, iğne oya­cı­lı­ğı da, diğer kül­tü­rel öğe­ler­de bizim kendi öz be öz kül­tü­rü­müz. Kül­tü­rü­mü­ze sahip çık­ma­lı­yız yoksa ta­ri­hin tozlu raf­la­rın­da ye­ri­ni ala­cak. Biz eli­miz­den ge­le­ni ya­pı­yo­ruz. Yet­ki­li­ler­de bu ko­nu­da daha çok des­tek ol­ma­lı.” şek­lin­de ko­nuş­tu.