Bolu'da Sağlık Turizmi ama nasıl?

Kısa süre sonra sekiz sene olacak Bolu’ya geleli. Belki pek çok Boluludan daha çok Bolulu oldum bu süreçte. Kimsenin arabasında yokken benim arabamda vardı “Tabiatın Kalbi Bolu” çıkartması. O çıkartma ile binlerce kilometre yaptım, okuttum binlerce kişiye. Soğuğuna hâlâ alışamasam da seviyorum şehrimi. Hep fırsatlar barındırdığını düşündüm. Özellikle turizm anlamında. Kültür, spor, eko turizm, kuş, tabiat gözlemciliği gibi pek çok turizm kavramını başka bir yazıda ele alırız. İlk olarak sağlık turizmi kavramını konuşalım istiyorum. Sağlığın ne denli önemli olduğunu çok iyi anladık bu pandemi denen illet ile. Bolu’da sağlık turizmi önemli bir kaynak olabilir diyorum hep. Hak verenlerin aklına nedense hemen medikal turizm (tedavi amaçlı hastane turizmi diyelim) geliyor. Olmaz efendim, burada medikal turizm sağlık turizminde en başta olmaz, olamaz. Hayalcilik olur bunu düşünmek. Onca büyük şehir, oralardaki onca çok güzel hastane dururken neden buraya gelsin hasta insan tedaviye? Gelmez boşuna bekler durursun. Bizim kaplıcalarımız var, termal turizm yaparız. Bizim çok güzel doğamız ve temiz havamız var, ohh dedirten yazımız var, yaşlı turizmi (üçüncü yaş turizmi) yaparız. Çok güzel tesislerimiz var, pek çoğu atıl kapasite ile çalışıyor. Çok az bir harcama ile çeşitli hastalıklara özel kamplar haline getirebiliriz. Öncelikli olan mevcut imkanlarla ne yapabiliriz olmalı. Reklam olmasın isim vermeyelim ama Abant yolunda çok güzel bir tesis var, başlarda, geniş alana sahip. Genelde yatay mimari özellikli. Burada bir diyabet kampı yaptığınızı düşünün. Yeni yatırıma gerek yok. Sadece yemek çeşitlerinizi diyabetli kişilere göre düzenleyin. Deneyimli bir diyabet hemşiresi hem ölçümlerini yapsın, hem de eğlenceli eğitimler versin. Diyabet ile yaşamak gibi, ayak bakımı gibi. Çeşitli etkinlikler ile canlandırın olayı, kültürel geziler, doğa yürüyüşleri gibi. Tatilden korkan diyabet hastaları koşarak gelsin. Diyabetli çocuğu olan aileler bayram eder böyle bir kampı duysalar. O çocukların hayatına dokunmuş oluruz bir yandan. Başka fırsat mı? Kronik böbrek hastalarını çağıralım dönem dönem. Sadece diyalize gidip gelmeleri için bir servis ve düzenli bir organizasyon yeter. “Gelin, diyalizim nasıl olacak düşünmeyin” desek koşa koşa gelecek binlerce kişi var, korkularından tatile gidemeyen. Bakın hem sosyal bir fayda var, hem de ticari bir kazanç. Kolaylaştırmak buradaki anahtar kelime. Tesisleri az bir masraf ile ergonomik hale getirin, yapın yaşlı turizmini. Yaşlı turizmini uzun süreli düşünün öyle üç, beş gün değil. Bir ay kalacak diye düşünün, üç ay kalacak diye düşünün. Meşguliyet terapileri yaratın onlara. Hayata bakışları, tutunmaları değişir emin olun. Multidisipliner düşünün. Birleştirin termal turizm ile. Zaten çoğu misafirin kronik birkaç hastalığı vardır. O yüzden medikal turizm de yanında canlanır. Turistin sağlığı denir buna sağlık turizmi içinde. Bolu’da turizm denince bizlerin bile aklına Abant, Gölcük, Yedigöller geliyorsa, daha ne yapabiliriz denince Seben Göleti diyorsak turizmden yeterince nemalanamayız. 25-30 milyonun göbeğinde olmak avantaj gibi görünse de bu bizi günübirlik turizme mahkum ediyor bu anlayışla. Ne kazanıyoruz günübirlik gelen milyon turistten? Saydığımız üç yere giriş parası veriyorlar, o parayla da ancak bıraktıkları çöpler temizleniyor. Konaklamalı turiste ihtiyacımız var. Ama tesis yapmakla bu kazanılmıyor. Akılcı düşünmek lazım. Çok güzel bir söz var; “Düşün kadarsın, düşün ne kadarsın?” diye. Yeni düşler lazım bize. Sadece günübirlik destinasyon olmaktan daha fazlasını hak ediyor Bolumuz. Daha Mudurnu’yu, konuşacağız, Göynük’ü, Seben’i, Dörtdivan’ı, Gerede’yi, Kıbrıscık’ı, Mengen’i, Yeniçağa’yı. Hepsi birer potansiyel barındırıyor. Daha Yüksek Hızlı Tren konuşacağız. Hz. Mevlana’nın dediği gibi; Dün dünde kaldı cancağızım, artık yeni şeyler söylemek lazım. Kalın sağlıcakla.